Ақмешіт апталығы

Ту – мемлекеттің егемендігі мен біртұтастығын білдіретін басты рәміздерінің бірі және ежелден елдің басын біріктіру және оны белгілі бір мемлекеттік құрылымға сәйкестендіру міндетін атқарып келеді.

Тіпті пайғамбарымыз ислам әскерлерінің туы болған және де оған аса мән берілген. Хайбар соғысы кезінде үлкен ерлік көрсеткен Хазірет Әлиге туды пайғамбарымыз өз қолымен тапсырған.

Кешегі батыр Рахымжан Қошқарбаев жанын шүберекке түйіп, Рейхстагқа ту тіккен жоқ па? Содан-ақ ту қасиетті ғана емес, мемлекеттіліктің басты рәмізі екенін ержүрек жауынгерлер қанымен жеткізді.

Ал, біз тудың киесін кеңестік кезеңде әскерде жүріп сезіндік. Әскери округтің арнаулы туы қатаң күзетпен қорғалатын. Күні-түні күзет тапжылмай тұрады. Сол тудан қапыда айырылып қалу күзетші үшін өлім жазасына кесілумен бірдей болатын. Осының өзі патриоттыққа тәрбиелеудің нағыз нышаны еді.

Ту – белгілі бір ұлттың қадір-қасиеті, мақтанышы, еркіндік пен бостандық белгісі. Сондықтан оны бір жапырақ мата деп емес, халқымыздың арман-тілегі, азаттығы деп білген жөн.

Жыл сайын 4 маусым Рәміздер күнінде салтанатты түрде Қазақстан Республикасының Туы көтеріліп, Қазақстан Республикасының мемлекеттік Гимні орындалады. Бұл жәй ғана мереке емес, патриоттық сезім бойда ойнайтын күн, Қазақстаным дейтін мақтаныш мерекесі.

Ал, енді Президенттердің мемлекеттік туды сүю рәсімі бізге қашан келді? Халық алдында Туға тізесін бүгіп, шын пейілімен сүюі бұрын-соңды болмаған. Тек әскерилер орындаған рәсім еді. Мұндай мәртебе иннаугурация салтанатында, яғни тәуелсіздік жылдарынан бастау алады. 1991 жылы 10 желтоқсанда Алматы қаласындағы Республика сарайында Нұрсұлтан Назарбаевтың алғашқы иннуагурациясы өтті. Электораттың 98,7 пайызы Елбасыға дауыс беріп, ол сайлауда жеңді. Ал, Туды сүю – туған халқын сүюдің белгісі.